Gedicht 12

Fotografie© Dianne van Wijnen Gedicht© Marita van Steensel-Kraamer EEN MUZIKALE ZEGEN Eerbiedig en gedragen deelt de organist, die zachtjes speelt zijn gave aan de mensen. Een zacht prelude, vóór Gods Woord weer van de preekstoel wordt gehoord, dan heb ik niets te wensen… De begeleiding van het lied: De organist speelt, en hij biedt mij Godgewijde klanken. Ja, de muziek raakt mij al snel als ik de speler in zijn spel hoor bidden en hoor danken… Tot eer van God een zegen zijn, dat maakt Hém groot, de speler klein, de luisteraar bewogen; de vingers, door God Zelf geleid zijn tot Zijn lof en dienst bereid, looft God, om dat vermogen! En als we dan de kerk uitgaan blijf ik nog graag heel even staan: Een loflied zonder woorden! Dan klinken door de lege kerk, soms zacht, maar dan weer machtig sterk de laatste slotakkoorden! De eredienst is weer voorbij, Gods Woord klinkt door en spreekt in mij, ik hoor de nodigingen; En thuis blijf ik dan, vol van dank ook zónder zoete orgelklank nog zachtjes psalmen zingen…